දුරින් හිඳ හෝ මා දකින්නට ඔබ වරම් ලද හන්දා..
දුරින් හිඳ වුව ඔබ නෙතු මා සොයන වග මාද දන්නා හන්දා..
නෙතින් ගිලිහෙනු මං සොයන කඳුළැල් මදක් නැවතී උන්නා...
එනමුදු
දුරින් හින්ද වුව මා දකින්නට වරම් ලැබුණැයි සැනසුනු නුඹ...
දුරින් හිඳ වුව ඔබ නෙතු මා සොයන වග දැන මම...
යන්තමින් හිනැහී...නෙතු බැල්මෙන් දුක සැප අසා ගෙන...
යන ගමන නිමක් නැති බැව් දැන...
සිත අසයි කෙලවර ඉවසුමේ..ඔබ මා නොදකින...මාද ඔබ නොදකින හෙටක් ගැන සිහිකරගෙන....!
